TURE SVENTON I ISABELLA, WYD. DWIE SIOSTRY

Podziel się:

Szwedzcy pisarze są mistrzami literatury kryminalnej. Z badań przeprowadzanych przez biblioteki i księgarnie wynika, że jest to gatunek literacki, po którego dorośli sięgają najczęściej. Ostatnio w literaturze wzrosła ranga powieści kryminalnych dla dzieci. Rekordy popularności bije seria książek detektywistycznych o przygodach Lassego i Mai. Pamiętajmy jednak, że dziecięcy detektywi w literaturze szwedzkiej, pojawiali się już w latach 40 tych XX np. detektyw Blomkvist czy poznany przez nas niedawno Ture Sventon.

Ture Sventon to postać stworzona przez szwedzkiego pisarza Ake Holmberga w latach 1948 – 1973. Autor stworzył cykl dziewięciu tomów o przygodach najlepszego światowego detektywa, dla którego nie ma spraw nie do wyjaśnienia. Ture Sventon to prywatny detektyw, sepleniący i uwielbiający psysie tj. ptysie z bitą śmietaną. Jest posiadaczem latającego dywanu. Ake opisuje go w ten oto sposób: „(…) Na jego palcu połyskuje sygnet, a przy kamizelce cienki złoty łańcuszek od zegarka. Jego twarz była duża, nos spory, a włosy układały się nad czołem w piękną falę.”

„Ture Sventon i Isabella” to szósty tom serii przygód sławnego detektywa, wydany przez wydawnictwo Dwie Siostry, w ramach Cyklu Mistrzowie ilustracji. Ilustracje w rzeczy samej są mistrzowskie. Są to oryginalne ilustracje, które pojawiały się w pierwszych wydaniach przygód o Sventonie. Stworzył je Sven Hemmel, który w nieco komiksowy sposób kreuje postać kultowego Sventona i pracowników Cyrku Rinaldo.

W książce „Ture Sventon i Isabella” prywatny detektyw ma do rozwiązania zagadkę zaginionego angloaraba o imieniu Isabella. Właścicielem Isabelli jest dyrektor cyrku Rinaldo – Erik Gustafsson. Cyrk znajduje się w Sztokholmie, a żona dyrektora jest słynną amazonką. Isabella to jej ukochany koń. Intryga kryminalna, którą ma do rozwiązania Sventon, jest naprawdę skomplikowana…

Książka ma charakter starych, klasycznych powieści detektywistycznych, dlatego momentami czyta się ją ciężko. Dziewczyny od razu wyczuły, że jest ona „jakoś inaczej napisana”. Po prostu czuć na niej upływ czasu. Ta książka ma przecież 70 lat! Mimo, że jest to książka dla dzieci w wieku powyżej 9 lat, nie polecamy jej do samodzielnego czytania. Jest w niej zbyt wiele słów, sformułowań, które trzeba dziecku wytłumaczyć, żeby mogło w pełni zrozumieć całą historię. W książce nie zabraknie natomiast humoru, gry słów i ciekawej zagadki, która daje czytelnikowi wiele radości. Dzieciom spodoba się to, że opisane wydarzenia są niebagatelne. Jak wiemy dzieci lubią być traktowane poważnie.

Jeśli nie boicie się literatury klasycznej, która ma prawie 100 lat zachęcamy Was do poznania detektywa Sventona.