SERCE NA SZNURKU - CZYLI JAK PRZEŁAMAĆ NIE TYLKO ARKTYCZNE LODY

Podziel się:

Nałóżcie ciepłe skarpetki, przygotujcie pyszną herbatkę z goździkami, pomarańczą, imbirem i sokiem malinowym (lub kakao), wspólnie z dziećmi otulcie się kocem. To idealny przepis na grudniowe wieczory z książką “Serce na sznurku’’ autorstwa znakomitej dziennikarki Małgorzaty Domagalik. To opowieść, która idealnie wpasowuje się w nadchodzący okres świąt Bożego Narodzenia.

Gdy bierzemy książkę do ręki, pierwsze co nas zachwyca to okładka. Na granatowo błękitnym tle widzimy niedźwiedzia polarnego w czerwonym szaliku, który trzyma w pysku sznurek prowadzący z drugiej strony do małej foczki. Na wierzchu książki sznurek układa się we wzór serca. Biała litera S przypomina drogę mleczną. Czarno – białe ilustracje wewnątrz książki, autorstwa Marcina Piwowarskiego są genialne. Rysunkowa foczka ma oczy pełne mądrości, ufności i nadziei – jest taka jak opisała ją autorka. IlustracjE niedźwiedzia polarnego również doskonale oddajĄ jego charakter – trochę gburowaty i wyniosły.

Opowieść stworzona przez Małgorzatę Domagalik jest przemyślana w każdym szczególe. Arktyczna sceneria – piękna i jednocześnie niebezpieczna kraina śniegu i lodu. Gatunki zwierząt uosabiające ludzkie cechy. Okrutni myśliwi nazywani przez zwierzęta ,,czarnymi buciorami’’. A w to wszystko wpleciona historia, która niesie nadzieję i powoduje, że czytelnikowi na serduchu robi się ciepło.

Bohaterowie książki to Mała Foczka nieposiadająca imienia oraz groźny niedźwiedź polarny Ksawery. Mimo iż są oni do siebie zupełnie niepodobni, a na dodatek niedźwiedzie są śmiertelnymi wrogami fok – ich losy krzyżują się ze sobą i dzięki temu ich życia odmieniają się na nowo. Przyjaźń, miłość i poświęcenie nabierają nowych znaczeń.

Foczka jest uosobieniem dobra, ciepła, pragnie miłości i przyjaźni, po stracie mamy bardzo szybko musi dorosnąć i zacząć radzić sobie sama. Jej mamę schwytali okrutni ludzie – ,,czarne buciory’’, ale ostatnie wypowiedziane przez nią słowa zostają na długo w pamięci małej foczki : ”Córeczko, obiecaj Mamie, że będziesz zawsze mądra.” Jak się potem okazuje ,,bycie niemałą i mądrą przychodzi z dużym trudem’’.

Ksawery to z kolei samotnik i smutas, domator, pedant i esteta w jednym. Monstrum – jak o sobie mówił, “znany w okolicy twardziel”. Wśród zwierząt ma opinię dziwaka bo np myje kły sprowadzaną z Malezji szczoteczką do zębów czy wstaje z łóżka zawsze lewą nogą. Ksawery ma swoje przyzwyczajenia i żyje wg ściśle określonych przez siebie reguł. I co najważniejsze nie potrzebuje do szczęścia nikogo, radzi sobie sam. Kiedy foczka poznaje Ksawerego stwierdza, że ma on „poczucie humoru marchewki, czyli żadne”. Nagle życie Polarnego z dwóch powodów wywraca się do góry nogami. Po pierwsze dlatego, że w jego domu pojawia się foczka, zwierzę, do którego w ogóle nie ma szacunku i które w zasadzie powinien od razu zjeść. Po drugie dlatego, że otrzymuje telegram informujący go o śmierci najlepszego przyjaciela Emiliana – „uczestnika walk polarnych o godność niedźwiedzi polarnych”. Emilian i mama foczki zginęli z rąk białych osobników w czarnych buciorach. Wspólne nieszczęście w niezwykły sposób połączy na zawsze losy dwójki zranionych bohaterów.

Nie ma sensu żebyśmy zdradzały Wam więcej szczegółów, bo książka naprawdę jest warta przeczytania od deski do deski. Są tam momenty, które Was rozbawią np. ubrana w jasnoróżowe dresy, zielone getry i białe czapeczki piłkarska drużyna pingwinów czy tchórzliwy wilk o imieniu Niecierpliwy. Opis Ksawerego ubranego w niebieską piżamę w złote księżyce czy jego skarpety w pasikoniki. Małgorzata Domagalik w genialny sposób zmieniła ludzkie przysłowia wkładając je w usta zwierzęcych bohaterów np. ,,gdzie diabeł nie może tam fokę pośle’’ lub ,,dzieci i foki głosu nie mają’’. Są momenty, które Was wzruszą np. płaczący Ksawery, który mocno przeżywa śmierć najlepszego przyjaciela czy na wpół zamarznięta foczka tęskniąca za mamą. Są także momenty, które Was przerażą czyli postawa ludzi, bezwzględnych morderców, którzy zabijają zwierzęta dla przyjemności i zysku.

,,Serce na sznurku ‘’ jest książką trudną. Porusza tematy, na które nie każde dziecko może być gotowe. Czytanie o samotności, stracie bliskiej osoby, przemocy, uprzedzeniach, akceptacji tego co inne – to problemy, w które warto stopniowo wprowadzać dzieci. Oczywiście jak to w bajkach bywa, opowieść o foczce i niedźwiedziu polarnym kończy się przepiękną sceną – wieczerzą wigilijną, podczas której zaprzyjaźnione zwierzęta dzielą się polarnym opłatkiem. Gabrysia jest na tę książkę za mała, za to Weronika przeżywała ją całym sercem i z wielkim zainteresowaniem śledziła losy polarnych zwierzaków, od których dowiedziała się czym jest empatia, tolerancja i wzajemny szacunek. Zrozumiała, że czasami człowiek niszczy otaczający go piękny świat, zamiast żyć z nim w harmonii.

Na końcu książki znajdziecie dwa przepisy na ulubiony deser Ksawerego i ulubiony deser foczki. My już je wypróbowałyśmy. Mniam! “Palce i łapy lizać.”

Jeśli nie boicie się trudnych tematów gorąco polecamy Wam tę opowieść, naprawdę warto każdy dzień, aż do Wigilii spędzić, czytając rozdział za rozdziałem. A serce na sznurku? Oczywiście pojawia się w książce, ale gdzie i dlaczego, tego musicie dowiedzieć się sami.